Tainted Love – Soft Cell

Een onverwoestbare jarentachtigklassieker. Maar toen niet aan mij besteed: synthesiserpop klonk mij te clean. NRC publiceerde vandaag een interview met Marc Almond. Dat deed me opnieuw luisteren… eerst zoeken, want op mijn vertrouwde gewoonlekkerdansen-playlist ontbrak het zelfs. Tóch leuk, goed dansbaar en zelfs met historisch gevoel, nu. Al biedt Imelda May in haar versie meer soul: more my thing!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *